Anasayfa  |  Hastalıklar  |  Fungi

Siyah siğil (Rhizoctonia solani), bitkilerin kök, gövde ve yapraklarında ciddi zararlara neden olan toprak kökenli bir fungal hastalıktır. Bu hastalık, özellikle sebzelerde ve diğer tarla bitkilerinde yaygın olarak görülür. Siyah siğil, bitkilerin kök boğazı ve toprakla temas eden kısımlarında siyah lezyonlar ve çürüklüklerle kendini gösterir ve bitkinin gelişimini olumsuz etkiler.

Görüldüğü bitkiler:
Sebzeler (özellikle patates, havuç, pancar), tahıllar ve çeşitli tarla bitkileri

Hastalık etkeni:
Rhizoctonia solani

Zarar şekli:

Köklerde: Siyah siğil, bitkilerin kök ve kök boğazında siyah renkte siğil benzeri lezyonlarla kendini gösterir. Köklerde oluşan bu siyah lezyonlar bitkinin su ve besin maddelerini almasını engeller. Kök dokusunda çürümeler ve zayıflamalar meydana gelir, bu da bitkinin gelişimini durdurur.

Gövdede: Hastalık, toprak seviyesine yakın gövde kısmında da kahverengimsi-siyah lekeler şeklinde belirir. Gövdede çökme ve çürüme belirtileri gözlemlenir. Bu durum bitkinin zayıflamasına, su ve besin iletiminde bozulmalara neden olur.

Yapraklarda: Bitkilerde genel bir solgunluk, sararma ve kuruma gözlemlenir. Hastalık ilerledikçe yapraklar dökülür ve bitki hızla zayıflar.

Genel zarar: Siyah siğil hastalığı, bitkilerin kök ve gövde bölgelerinde ciddi çürümelere neden olarak verim kaybına yol açar. Bitkilerde su ve besin iletimi bozulur ve bu durum bitkinin gelişimini engeller. Ayrıca hastalık, toprakta uzun süre canlı kalabilir ve enfekte olmuş bitki kalıntılarıyla bir sonraki sezon bitkilere tekrar bulaşabilir.

Bulaşma yolu: Siyah siğil, Rhizoctonia solani mantarının enfekte olmuş toprak, bitki artıkları ve bulaşık tarım aletleri yoluyla yayılmasıyla oluşur. Mantar, kışı toprakta veya enfekte bitki artıkları üzerinde geçirir. İlkbaharda, uygun nem ve sıcaklık koşullarında aktif hale gelerek genç bitki köklerine ve kök boğazına yerleşir, siğil benzeri lezyonlara neden olur. Sulama suyu ve toprak sıçramaları, sağlıklı bitkilere mantarın taşınmasına yol açar. Yüksek nem, enfeksiyonun şiddetini artırarak hastalığın yayılmasını hızlandırır. Enfekte bitki artıkları, hastalığın sonraki sezonlarda devam etmesine neden olur.

Mücadele:
Kültürel önlemler arasında hastalıklı bitki kalıntılarının tarladan uzaklaştırılması, ekim nöbeti uygulanması ve toprak drenajının iyileştirilmesi yer alır. Toprak sterilizasyonu da hastalığın kontrolü için etkili bir yöntem olabilir. Kimyasal mücadelede ise, tohumların ekim öncesinde uygun fungisitlerle ilaçlanması ve hastalığın görüldüğü alanlarda toprağa fungisit uygulamaları yapılması gereklidir.

Türkiye'de bu hastalığa karşı ruhsatlı olan fungisitler hakkında güncel bilgi BKÜ (Bitki Koruma Ürünleri Veri Tabanı) üzerinden incelenebilir.