Anasayfa  |  Ürünler  |  Bitki Koruma  |  Aktifler  |  Fungisitler

Kimyasal Formül
C₉H₇NO₄S

Kimyasal Yapısı ve Özellikleri
Hydroxyquinoline sulphate, bir organik bileşik olup, hidroksikinolin türevlerinden biridir. Kimyasal yapısında bir hidroksil grubu, bir kinolin halkası ve sülfat grubu bulunur. Genellikle beyaz veya sarımsı beyaz kristal toz formunda bulunur ve antimikrobiyal özelliklere sahiptir. Tarım ve endüstride yaygın olarak kullanılan bir fungisit ve antiseptik olarak bilinir.

Sistemiklik Durumu
Hydroxyquinoline sulphate, sistemik olmayan bir bileşiktir. Bitki dokuları içine nüfuz etmez, bu nedenle sadece yüzeydeki patojenlerle temas ettiğinde etkili olur.

Kullanım Alanları ve Kontrol Ettiği Hastalıklar
Hydroxyquinoline sulphate, çeşitli bitkilerde mantar ve bakteriyel hastalıklara karşı koruma sağlamak amacıyla kullanılır. Aynı zamanda tohum kaplamada ve bitki koruma uygulamalarında kullanılır. Tarım dışında, antiseptik özellikleri nedeniyle endüstride de kullanılır. Türkiye'de ruhsatlı olduğu bitkiler ve kullanım alanları hakkında güncel bilgi BKÜ (Bitki Koruma Ürünleri Veri Tabanı) üzerinden incelenebilir.

Etki Mekanizması
Hydroxyquinoline sulphate, patojen hücrelerinin metabolik süreçlerini bozar. Bu bileşik, özellikle mantar ve bakterilerin hücre zarını ve protein sentezini hedef alır. Hücre zarındaki geçirgenlik özelliklerini değiştirerek hücre içi ve dışı dengenin bozulmasına neden olur. Ayrıca, DNA ve RNA sentezini inhibe ederek hücre bölünmesini engeller. Bu mekanizmalar, patojen hücrelerinin büyümesini ve çoğalmasını durdurarak etkili olur.

Hydroxyquinoline sulphate, bakteri ve mantar hücrelerinin enzimlerini de hedef alır. Enzimlerin inaktivasyonu, hücre metabolizmasının bozulmasına ve hücre ölümüne yol açar. Bu özellikleri nedeniyle, geniş spektrumlu bir antimikrobiyal ajan olarak işlev görür.

Uygulama ve Çevresel Duyarlılık
Hydroxyquinoline sulphate, genellikle sprey veya toz formunda uygulanır. Sistemik olmayan yapısı nedeniyle, uygulandığı yüzeyde patojenlerle temas etmesi gerekir. Çevresel olarak düşük toksik kabul edilir, ancak sucul organizmalar ve toprak mikroorganizmaları üzerinde bazı etkileri olabilir. Bu nedenle, uygulama sırasında çevresel faktörler dikkate alınmalı ve özellikle su kaynaklarından uzak tutulmalıdır. Direnç geliştirme riski düşüktür, ancak uzun süreli kullanımlarda direnç yönetimi stratejileri çerçevesinde kullanılması önerilir.